Na 13 jaar strijd wilde ik eindelijk vooruit.

Een indrukwekkend resultaat met een nog indrukwekkender verhaal.

Zelf konden wij het moeilijk in woorden omvatten. Dus swipe naar links in de post en ontdek Carlos zijn verhaal in zijn eigen woorden.

HET VERHAAL ACHTER HET RESULTAAT
IN ZIJN EIGEN WOORDEN

13 jaar geleden is de ziekte van Crohn bij mij vastgesteld. Sindsdien heb ik veel meegemaakt: veel ziek, opvlammingen, prednisonkuren, 30 cm dunne darm en 15 cm dikke darm armer, werkgevers die een chronisch zieke een te groot bedrijfsrisico vinden, abcessen op verschillende plekken, afgekeurd. De angst om sociale afspraken te maken is groot, omdat ik nooit weet hoe ik me die dag zal voelen. Weggaan van huis brengt altijd stress met zich mee, want waar kan ik naar het toilet? Al deze gebeurtenissen zorgden ervoor dat mijn zelfvertrouwen tot een dieptepunt was gedaald. Ondanks de tegenslagen probeer ik steeds weer met een positieve blik vooruit te kijken. Maar dat valt niet mee, vooral niet als je telkens weer teleurgesteld wordt en fysiek achteruitgaat. En dat al 13 jaar lang.

Naast mijn Crohn heb ik ook nog ADHD. Mogelijk herken jij dat onrust in je hoofd leidt tot onrust in je darmen. Dan zul je ook wel begrijpen dat ADHD en Crohn geen topcombinatie is. Afgelopen jaar ben ik daarom aan de slag gegaan met yoga, om mijn ademhaling te verbeteren en meer rust te vinden in mijzelf. Daarnaast heb ik gesprekken met een coach gehad om dingen, zowel in het heden als verleden, anders te bekijken en emoties niet meer op te kroppen.

Eind vorig jaar kreeg ik de griep, die bleef maar door sukkelen, dus nog een griepje, nog een griepje, een opvlamming in m’n darmen, dus prednison, vervolgens weer griep, longontsteking… Mijn fysieke toestand kreeg de ene na de andere klap, en daarmee zakte mijn zelfvertrouwen steeds verder. Kan ik mijn werk als zelfstandig meubel- en interieurbouwer nog wel doen? Wat hebben de mensen om mij heen nu nog aan mij?

Na het verwijderen van 45 cm van mijn darmen vertelde de arts mij dat ik waarschijnlijk over tien jaar weer een operatie nodig zou hebben. Maar zouden ze de darmen dan weer aan elkaar kunnen maken? De kans is groot dat ik bij zo’n operatie een stoma zou krijgen. Inmiddels zijn er ruim tien jaar verstreken. Vooral als het fysiek minder met me gaat, blijven deze woorden en zorgen daarover steeds weer opkomen.

Toen kwam The Alpha Program op mijn pad. Dit programma richt zich op het ontwikkelen van een sterke mind en sterke body. Samen met Sam heb ik hard aan mezelf gewerkt, met de nadruk op het versterken van mijn lichaam. Daarnaast hadden we ook gesprekken om mijn onzekerheid en de bijbehorende spanning en stress aan te pakken. Na al die jaren weet ik als geen ander hoe stress en spanning mijn darmen beïnvloeden, wat weer extra onzekerheid veroorzaakt en de vicieuze cirkel in stand houdt. Het is moeilijk om hieruit te breken, maar het afgelopen half jaar heb ik mooie stappen gezet!

Zowel fysiek als mentaal voel ik me sterker en veerkrachtiger. Ik werk weer met plezier aan prachtige projecten voor mijn klusbdrijf en durf langzaam aan weer met een positievere blik naar de toekomst te kijken.

Daarom deel ik nu trots de foto’s van mijn getrainde spieren. Waarbij ik vooral trots ben op mijn abs, die letterlijk getekend zijn door mijn strijd met Crohn. Hoewel ik nog niet ben waar ik wil zijn, zowel fysiek als mentaal, ben ik blij en trots op de stappen die ik heb gezet. Ik ben vastbesloten om deze vooruitgang voort te zetten!